A artrose do ombreiro é un proceso patolóxico que se produce en pacientes maiores de 50 anos. Como moitas outras enfermidades, a enfermidade pode provocar a aparición de sensacións incómodas. A forma inicial da enfermidade caracterízase como artrose do 1º grao da articulación do ombreiro, que ten un determinado conxunto de manifestacións e factores sintomáticos que poden afectar negativamente o desenvolvemento posterior.
Causas e síntomas da aparición
A artrose da articulación do ombreiro é unha violación da integridade da articulación cartilaxinosa e os seus elementos. Moitas veces, o proceso da enfermidade comeza a desenvolverse activamente, como resultado do cal o paciente é diagnosticado con artrite e inflamación.
A enfermidade pode ocorrer no contexto da exposición a varios factores. Os máis comúns inclúen:
- lesión da articulación articular (luxación, hematoma, fractura) caracterizada por danos na cápsula ou rotura dos ligamentos;
- identificación de enfermidades do sistema cardiovascular nun paciente (procesos, como resultado dos cales os órganos e sistemas non reciben a cantidade óptima de sangue e osíxeno);
- a presenza de exceso de peso corporal (hai un aumento da carga nas articulacións).
As manifestacións sintomáticas da artrose da articulación do ombreiro poden manifestarse con diferentes forzas e frecuencias. Na fase inicial do desenvolvemento da enfermidade, o paciente ten unha manifestación de dor ou molestias leves (especialmente no proceso de atopar o ombreiro nunha determinada posición). Despois diso, durante un certo período de tempo, o proceso da enfermidade diminúe, despois de que volve facer sentir, mentres se desenvolve activamente. A dor na articulación, por regra xeral, ten un carácter de tracción ou dor, a súa intensidade varía dependendo da carga. A síndrome da dor pode ter unha localización diferente. Pódese distribuír por toda a área do ombreiro ou só en determinadas áreas articulares. Como resultado, a actividade motora do membro superior do paciente está perturbada e a transición do proceso patolóxico a unha forma crónica. Os síntomas e o tratamento da enfermidade, que se selecciona posteriormente, dependen en gran medida das características da idade do paciente.
Diagnóstico
Antes de expresar a conclusión, o médico especialista indica ao paciente para que realice medidas de diagnóstico. Na primeira cita, o médico realiza un exame completo da articulación articular afectada, despois do cal recolle a información máis detallada sobre o estilo de vida do paciente, as actividades profesionais e os detalles da lesión. No proceso de palpación, estúdase a natureza da mobilidade da articulación e o proceso da enfermidade.
Recoméndase radiografías para obter máis información. A imaxe resultante permite determinar a natureza do desenvolvemento da enfermidade e a fase da súa neglixencia.
Ao facer un diagnóstico, é especialmente importante ter en conta a presenza de enfermidades concomitantes no corpo.
1 grao de enfermidade
O diagnóstico realízase a partir da información dispoñible sobre os síntomas e o benestar xeral do paciente. Neste caso, unha análise xeral de sangue e orina non pode proporcionar a información necesaria sobre o proceso de enfermidade articular. Un estudo de laboratorio do fluído articular na osteoartrite da articulación do ombreiro de 1º grao revela un aumento da viscosidade do material biolóxico e un aumento do contido proteico. As imaxes computadas e de resonancia magnética non son menos informativas. A pesar da precisión e do contido da información, o procedemento ten un custo relativamente alto, polo que non todos os pacientes poden pagar tal exame.
2 graos
Cando se detecta artrose de 2º grao da articulación do ombreiro, ademais do exame e interrogatorio, utilízanse os seguintes métodos de diagnóstico: ecografía, artroscopia, gammagrafía e termografía. Todas estas técnicas permiten establecer a natureza do estreitamento do espazo articular, a compactación do tecido óseo, a presenza de neoplasias quísticas ou fragmentos de tecido óseo na zona de articulación. O exame de ultrasóns da enfermidade axuda a determinar o grosor da cartilaxe na superficie de todas as áreas, para identificar a posible presenza de erosións e wen.
3 graos
A identificación da artrose da articulación do ombreiro de 3º grao implica unha opción de exame estendida. Ademais dos métodos básicos, o paciente debe pasar unha proba bioquímica de sangue (para identificar marcadores do proceso inflamatorio), estudos inmunolóxicos para determinar o estadio do proceso da enfermidade e unha biopsia do tecido cartilaginoso, que permite diagnosticar ao paciente. coa maior precisión posible.
Tratamento
A pesar da forma do proceso patolóxico da articulación revelada no paciente, terá que someterse a un tratamento a longo prazo. Os métodos tradicionais e non tradicionais de terapia teñen como obxectivo eliminar os principais signos:
- redución da manifestación da dor;
- eliminación de signos do proceso inflamatorio;
- normalización do estado xeral do tecido cartilaginoso;
- retorno da mobilidade dos membros;
- normalización dos procesos metabólicos no corpo.
O tratamento da artrose deformante da articulación do ombreiro de 2º grao implica o uso de terapia complexa, que implica o uso de varios métodos terapéuticos á vez.
Tratamento médico
O tratamento da enfermidade coa axuda de medicamentos implica o uso de medios de varios efectos:
- Fármacos antiinflamatorios non esteroides: eliminan os signos do proceso inflamatorio, as manifestacións de dor na articulación. Son prescritos exclusivamente por un médico especialista, xa que os complexos son capaces de provocar a aparición dunha reacción negativa do corpo. Recoméndase tomar con precaución a aqueles pacientes que teñen un problema na funcionalidade do tracto gastrointestinal, xa que os compoñentes da composición teñen a capacidade de provocar o desenvolvemento de formacións ulcerosas.
- bloqueo intraarticular. O procedemento para a enfermidade articular implica o uso de corticoides en forma de inxeccións inxectadas directamente na zona afectada.
- Preparados tópicos hormonais e non hormonais. Pódense aplicar en forma de xeles ou pomadas.
Neste caso, o uso de medicamentos contra as enfermidades articulares é extremadamente necesario, xa que todos os outros métodos de terapia teñen un efecto acumulativo e dan resultados positivos só despois dun determinado período de tempo.
Fisioterapia e exercicio
Os procedementos fisioterapéuticos e os exercicios de fisioterapia non son menos eficaces e útiles. Na maioría das veces, cunha enfermidade articular, prescríbense:
- terapia con láser - mellora o fluxo sanguíneo e normaliza os procesos metabólicos no corpo;
- acupuntura - permítelle activar as propias forzas do corpo na loita contra o proceso patolóxico;
- magnetoterapia - fortalece o sistema inmunitario do corpo, o que permite que a zona danada da articulación sane de forma máis activa debido á restauración do fluxo sanguíneo;
- hirudoterapia - é a aplicación de medidas terapéuticas coa axuda de sanguijuelas, é eficaz na detección das etapas 1 e 2 da enfermidade;
- terapia manual - implica a masaxe non só por un especialista, senón tamén de forma independente na casa.
Non te esquezas da educación física. A ximnasia en caso de artrose da articulación do ombreiro xoga un papel importante, polo que as clases deben ser regulares e ter en conta todas as características do proceso da enfermidade. É necesario discutir co médico con antelación a carga permitida, que exercicios se permiten realizar e cal é a duración das clases para tal enfermidade.
Cirurxía
A falta da eficacia dos métodos anteriores para tratar a enfermidade e para identificar o desenvolvemento continuo da enfermidade, os médicos vense obrigados a recorrer ao tratamento cirúrxico.
O procedemento consiste na maioría das veces na instalación dunha endoprótese. O método considérase invasivo, permitindo a substitución dos fragmentos destruídos da articulación con opcións artificiais.
A técnica permite non só desfacerse dos síntomas que aparecen, senón tamén restaurar a actividade perdida do membro superior.
Remedios populares
Ademais dos métodos tradicionais de tratamento da enfermidade, as receitas de medicina tradicional non son menos eficaces. Para aliviar as manifestacións da dor do proceso de enfermidade articular, recoméndase usar repolo ou bardana. Antes do uso, a planta debe estirarse ata a fase de extracción de zume, despois de que debe aplicarse no ombreiro. A compresa cóbrese cun pano encima para manter o calor o maior tempo posible. O procedemento leva varias horas.
Moitos expertos recomendan encarecidamente bañarse con mesturas de herbas. Pódese preparar a partir de mostaza e po de feno nunha determinada proporción. A duración do baño é de 15 minutos a media hora. Despois do procedemento, é recomendable vestirse con abrigo. Permítese usar compresas a base de cinquefoil. Anteriormente, a planta medicinal sécase. Para preparar unha compresa para enfermidades articulares, necesitarás tres culleres de sopa do compoñente principal e graxa de porco. Moitos expertos recomendan engadir unha culler de té de pementa vermella. Isto mellorará o proceso de circulación sanguínea. Tales accións son permitidas en ausencia de molestias, violacións da integridade da pel (en forma de vermelhidão da epiderme), ausencia de aumento da temperatura corporal e signos dun proceso inflamatorio. O uso do remedio para unha enfermidade na maioría dos casos realízase cando se detecta unha forma crónica do proceso da enfermidade.
Prevención
Para evitar a aparición de enfermidades articulares e a súa posterior propagación, o paciente debe recibir o tratamento máis moderado. Isto é especialmente necesario se o paciente é ancián e maior. As condicións favorables obrigatorias inclúen a temperatura corporal óptima, o cumprimento das regras de hixiene persoal e os requisitos sanitarios establecidos, o exercicio oportuno, o seguimento da calidade dos alimentos e a inxestión de vitaminas e microelementos necesarios, a visita dun médico especialista polo menos dúas veces ao ano.